ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
29 | 30 |
در روایت آمده است:
خانه هایى که در آنها تلاوت قرآن مىشود: «تُضِیئُ لاِءَهْلِ السَّمآءِ کَما یُضِیئُ النَّجْمُ [أَلْکُوکَبُ الدُّرِّىُّ] لاِءَهْلِ الاْءَرْضِ.»(1) چنان که ستاره یا ستاره ى درخشنده براى اهل زمین مى درخشد، براى آسمانیان مى درخشد.
در گذشته صداى قرآن از منازل بلند مى شد.
در حالات اصحاب سیّدالشهدا ـ علیه السّلام ـ در شب عاشورا آمده است:
«لَهُمْ دَوِىٌّ کَدَوِىِّ النَّحْلِ.»(2) زمزمهاى همانند صداى زنبور عسل داشتند.
هم چنین آمده است که ایشان:
«مَا بَیْنَ راکِعٍ وَ ساجِدٍ وَ قائِمٍ وَ قاعِدٍ.»(3)
در حالات مختلف: برخى در رکوع و برخى در سجده و برخى ایستاده و بعضى نشسته
[به عبادت و راز و نیاز و مناجات و انس با خدا مشغول بودند].
و در خطبهى همّام در شمار ویژگىهاى متّقین آمده است:
«فَصافُّونَ أَقْدامَهُمْ یَتْلُونَ آیاتِ اللّهِ آناءَ اللَّیْلِ و أَطْرافَ النَّهارِ.»(4) مرتّب به نماز ایستاده و در لحظات شب در آغاز و پایان روز، آیات خدا را تلاوت مىکنند.
1. مشابه: اصول کافى، ج 2، ص 210؛ من لایحضره الفقیه، ج 1، ص 473؛ تهذیب، ج
2، ص 122؛ وسائل الشیعه، ج 2، ص 122؛ ج 5، ص 294؛ ج 8، ص 158؛
بحارالانوار، ج 84، ص 153؛ ارشاد القلوب، ج 1، ص 92؛ اعلام الدّین، ص 262؛
ثواب الاعمال، ص 42؛ روضة الواعظین، ج 2، ص 321؛ المقنعة، ص 120. متن روایت
در همهى منابع یاد شده، در مورد خانههایى که در ضمن نماز شب، قرآن تلاوت
مىشود، است. عین عبارت حدیث مذکور در کافى، ج 2، ص 210، روایت 1367 به
این صورت است: «إِنَّ الْبُیُوتَ الَّتى یُصَلّى فیها بِاللَّیْلِ
بِتِلاوَةِ الْقُرْآنِ، تُضیئُ لاِءَهْلِ السَّماءِ کَما تُضیئُ نُجُومُ
السَّماءِ لاِءَهْلِ أَلاْءَرْضِ.»
2. بحارالانوار، ج 44، ص 393؛ اللهوف، ص 91.
3. همان.
4. مشابه این سخن از امیرالمؤمنین ـ علیهالسّلام ـ دربارهى ویژگىهاى
تقوا پیشگان و نشانههاى مؤمنان نقل شده است، به این صورت: «أَمَّا
اللَّیْلُ فَصافُّونَ أَقْدامَهُمْ، تالینَ لاِءَجزاءِ الْقُرْآنِ،
یُرَتِّلُونَه تَرْتیلاً...» ر.ک: وسائل الشیعه، ج 6، ص 172؛ مستدرک
الوسائل، ج 4، ص 240؛ بحارالانوار، ج 64، ص 315 و 341؛ ج 65، ص 194؛ ج 75، ص
28؛ امالى صدوق، ص 570؛ تحف العقول، ص 159؛ صفات الشیعة، ص 18؛ کتاب سلیم،
ص 849؛ کنزالفوائد، ج 1، ص 90؛ نیز ر.ک: بحارالانوار، ج 75، ص 73؛ اعلام
الدّین، ص 138.