مساله شفاعت..

 پیامبران الهی- و از همه برتر پیامبر اسلام (ص) ،دارای مقام شفاعتند و برای گــــــــروه خاصی از گنهکاران نزد خداوند شفاعت میکنند، ولی آن هم به اذن و اجازه پروردگار است:شفیع الا من بعد اذنه، هیچ شفاعت کنندهای نیست مگر بعد از اذن و  اجازه پروردگار(1) من ذا الـــذی یشفع عنده الا باذنه، کیست که در نزد او شفاعت کند جز به فرمان او »(2) و اگر در بعضی از آیات قــــــرآن اشــاره به نفی شفاعت بطور مطلق شده و میفرماید:من قبل ان یاتی یوم لا بیع فیه و لا خلۀ و لا شفاعۀ، انفاق کنید پیش از آن که روزی فرا رسد که در آن روز نه بیع وجود دارد((تا کسی بتواند سعادت و نجــــات را برای خود خریداری کند) و نه دوستی (و رفاقتهای معمولی سودی دارد) و نه شــــفاعت(3) منظور شفاعت استقلالی و بدون اذن خداست،یا درباره کسانی است که قابلیت شفاعت ندارند، زیرا بارها گـفته شد که آیات قرآن یکدیگر را تفسیر میکنند.ما معتقدیم: مساله شفاعت، وسیله مهمی است بـترای تربیت افراد،و باز گرداندن گنهکاران به راه راست وتشویق به پاکی و تقوا و احیای امید در دل آنـــــان، چرا که مساله شفاعت،بیحساب و کتاب نیست،تنها در مورد کسانی است کـــــه شایســــتگی آن را داشته باشند،یعنی آلودگی آنها در حدی نباشد که رابطه خود را با شفیعان بکلــی قطع کرده باشند،بنابراین مساله شفاعت به گنهکاران هشدار میدهد، تمام پلـــــها را پشت سر خود خراب نکنند و راهی برای بازگشت برای خود بگذارند و لیاقت شفاعت را از دست ندهند.

پی نوشت ها:

. 1] سوره یونس، آیه 3
. 2] سوره بقره، آیه 255
. 3] سوره بقره، آیه 254