موانع دیدار امام زمان علیه السلام

موانع دیدار امام زمان علیه السلام

در این قسمت با توجه به سخنان ارزشمد امام عصر (علیه السلام) در توقیعات و تشرفات و همچنین حکایات نقل شده به بررسی موانع دیدار با حضرت می‌پردازیم به این امید که با برطرف کردن این موانع در زمره‌ی دیدار کنندگان ایشان قرار بگیریم.

شکی نیست که آسیب‌ها و موانع شناختی، هم‌چون عدم فهم دقیق از دین و جهالت، افراط و بی‌ثباتی در آن، اصلی‌ترین موانع در راه خدمت خالصانه و ملاقات عارفانه‌ی حضرت ولی عصر (علیه السلام) می‌باشد.

در این قسمت با توجه به سخنان ارزشمد امام عصر (علیه السلام) در توقیعات و تشرفات و همچنین حکایات نقل شده به بررسی موانع دیدار با حضرت می‌پردازیم به این امید که با برطرف کردن این موانع در زمره‌ی دیدار کنندگان ایشان قرار بگیریم.

شکی نیست که آسیب‌ها و موانع شناختی، هم‌چون عدم فهم دقیق از دین و جهالت، افراط و بی‌ثباتی در آن، اصلی‌ترین موانع در راه خدمت خالصانه و ملاقات عارفانه‌ی حضرت ولی عصر (علیه السلام) می‌باشد.

هم‌چنین یکی از بزرگ‌ترین موانع دیدار امام عصر (علیه السلام) وجود ضعف‌ها و رذایل اخلاقی در جان و نفس انسانی است که گاه به شکل خلاف شرع و یا خلاف اخلاق از انسان بروز می‌کند.

برخی از مهم‌ترین عواملی که سدّ راه وصال و موجب دوری از آن‌ محبوب دل‌ها است، عبارتند از:

۱_ هواپرستی،

۲_ دنیا زدگی یا دل‌بستگی به دنیا

۳_ پای‌بند نبودن به عهد و پیمان

۴_ گناه و خطا

۵_ انحراف در جمع مال

۶_ قطع رَحِم (یعنی قطع دیدار ها و روابط دوستانه و فامیلی )

۷_ کوتاهی در پرداخت سهم مبارک امام (علیه السلام) (خمس)

در این‌جا به بیان یکی از تشرفات معتبر می‌پردازیم که در آن به چند مورد از موانع دیدار اشاره شده است:

علی بن ابراهیم بن مهزیار اهوازی یکی از شیفتگان دیدار حضرت مهدی (علیه السلام) بود که در عصر غیبت صغری، نوزده بار به قصد دیدار مولای خود حضرت مهدی (علیه السلام) رنج سفر حج و درنوردیدن بیابان‌های خشک و بی‌آب و علف عربستان را به جان خرید و سرانجام در بیستمین سفر توفیق دیدار حضرت نصیب او شد و آن حضرت به وی فرمودند:

«من شبانه روز چشم به راه تو بودم, چه شد که دیر پیش ما آمدی؟» عرض کرد: مولای من, کسی که مرا به سوی شما راهنمایی کند پیدا نکردم. حضرت فرمودند: «کسی را پیدا نکردی؟» آن‌گاه با انگشت به زمین کوبیدند و پس از لحظاتی فرمودند: «نه، این‌طور نیست. دلیلش این است که شما به زیاد کردن مال و اموال خود پرداختید و به مؤمنان ضعیف, ظلم و ستم روا داشتید و بین خود قطع رحم نمودید پس الآن چه عذری دارید؟» عرض کرد: هیچ جز توبه, توبه, بخشش و گذشت. آن‌گاه فرمودند: «ای پسر مهزیار، اگر استغفار و طلب آمرزش بعضی از شما برای برخی دیگر نمی‌بود، هر که روی زمین بود، غیر از شیعیان خاص که کردارشان با گفتارشان همانند و مشابه است، هلاک می‌شد.»(۱)

پی نوشت:

۱ . سید هاشم بحرانی، تبصرة الولی ممن رای القائم المهدی (علیه السلام)، رساله‌ی ۴۶ .

منبع: تنهاراه