معنای واژه توسل(الوسیله)

معنای واژه توسل(الوسیله)

 

واژه شناسان توسل (وسیله ) را این چنین معنی کرده اند:

درجه، قربت، منزلت نزد خدا [ابن منظور، لسان العرب، ج 15 ، ص 301 ؛ فراهیدی، خلیل احمد، کتاب العین، ج 3، ص 1951 ؛ ابن سیده ابی الحسن علی بن  اسماعیل، المحکم و المحیط الاعظم، ج 8، ص 612 ؛ محمد فخرالدین طریحی، المجمع البحرین، ج 3، ص 1935

جستن، رغبت (ابن فارس احمد، معجم المقایس اللغۀ، ج 6، ص 110)

توسل جستن شیء با رغبت (راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص 523)

شیء ای که به توسط آن به غیر نزدیک شوند(جوهری، الصحاح، ج 5، ص 1841 ؛ فیومی، مصباح المنیر، ص 660)

تقرب و نزدیکی(قریشی، سید علیاکبر، قاموس القرآن، ج 5و 7،ص 218)

با توجه به معانی مختلف و مشترک توسل و وسیله،
میتوانیم در یک جمله کوتاه بگوییم: توسل این است که عملی را با شوق و رغبت برای رسیدن به قرب خدا انجام دهیم. بر این اساس، معنای اصطلاحی توسل این است که عبد چیزی یا کسی را در پیشگاه باری تعالی واسطه کند تا خداوند عالم دعای او را بپذیرد و او به مطلوب خویش برسد. به ترسیم دیگر، میتوانیم بگوییم، وسیله هر چیزی است که آدمی را به خدا نزدیک میکند. به اعمال نیک، ترک منهیات، دعا، واسطه جستن به اسمی از اسمای الهی و صفتی از اوصاف خداوندی یا مؤمن صالح، وسیله اطلاق میشود

(آلوسی، سید محمود، تفسیر روح المعانی، ج 6، ص 126  128)

بنا بر این وسیله را چنین تعریف کرده اند:

اسم لکل ما یتوصل به الی مرضاة الله من علم و عمل

رشید رضا، محمد، تفسیر القرآن الکریم(المنار)، ج 6، ص 307

لینکهای پیشنهادی:

انواع توسل

زیارت از دیدگاه اسلام

مسئله توسل به اولیای الهی

کتاب خواندم شیعه را نابود کنم،شیعه شدم!

مسأله توسل

مساله (توسل) نیز شبیه مساله (شفاعت) است، این مساله به صاحبان مشکلات معنوی و مــــادی اجازه میدهد که دست به دامان اولیاء الله بزنند تا به اذن الله حل مشکلاتشان را از خدا بخواهند یعنی از یکسو خود به درگاه خدا روی میآورند و از سوی دیگر اولیاء الله را وسیله قــترار میدهند:(و لو انهم اذ ظلموا انفسهم جائوک فاستغفروا الله و استغفر لهم الرسول لوجدوا الله توابا رحیما)،اگر آنـتها هنگامی که به خود ستم میکردند(و مرتکب معصیت میشدند)به نزد تو میآمدند و از خدا طلب آمرزش میکردند،و رسول خدا (ص) نیز برای آنها طلب آمرزش مینمود خــــــــدا را توبه پذیر و مهربان میــتـافتند(1) و نیز در داستان برادران یوسف (ع)میخوانیم:آنها به پدرشان متوسل شدند و گفتند:(یا ابانا استغفر لــتنا انا کنا خاطئین)،ای پدر! برای ما، از خدا آمرزش بخواه چرا که ما خطا کار بودیم ،پــتدر پیر (یعــقوب پیامبر) این پیشنهاد را از آنها پذیرفت و به آنان وعده مساعد داد و گـــــــفت:سوف استغفر لکم ربی به زودی برای شما از پیشگاه پروردگارم طلب آمرزش میکنم(2)اینها گواه بر این است که (توسل )در امتهای پیشین بوده و هست ولی نباید از این حد منطقی فراتر رفت، و اولیاء الله را مستقل در تاثیر و بــــی نیاز از اذن خدا دانست که سبب (شرک و کفر)خواهد شد.و نیز نباید توسل به صورت عبادت اولیاء الله در آیدکه آن هم (شرک و کفر است)زیرا آنــها در ذات خود و بدون اذن پروردگار مالــــــک سود و زیانی نیستند قل لا املک لنفسی نفعا و لا ضرا الا ما شاء الله، بگو: من (حتی) برای خودم مالک ســود و زیانی نیستم مگر آنچه خدا بخواهد (3) .و غالبا در میان گروهی از عوام از همه فرق اسلامی همیشه افراط وتفریطهایی در مساله توسل دیده میشود که باید آنها را ارشاد و هدایت کرد.

پی نوشت ها:

1] سوره نساء، آیه64

2] سوره یوسف، آیه 97 و98

3}سوره اعراف، آیه 188 ]